Eerste indrukken van mijn reis

Wat een reis, nu al en ik dit is pas mijn vijfde dag. Ik wilde eigenlijk pas van het weekend schrijven maar ik heb nu toch even niets te doen.

De reis verliep allemaal een beetje stroef. Het afscheid op schiphol was natuurlijk verschrikkelijk. Heel gek om al die verdrietige koppies te zien toen ik door de duane liep. Ik voelde me best raar en het was zo spannend dat ik alleen ging vliegen.
Op schiphol verder heb ik niet zo veel meegemaakt alles ging prima.

Eenmaal in Londen begon het wat moeilijker te worden. Ik stapte daar over en moest van de ene terminal naar de andere. Kreeg ik bij de nieuwe terminal weer een handbagage check. Voor de verandering ging er geen alarm af toen ik door het poortje liep. Helaas moest mijn tas wel gecheckt worden. Dit duurde allemaal heel lang. Hierna kon ik weer door. Het vliegveld in Londen is echt super groot met allemaal mooie winkels en merken.
Ik was alleen te moe om te shoppen, ja vreemd he? Ik te moe om te shoppen komt heel weinig voor. Ik heb 3 uur op het vliegveld gewacht totdat mijn lange vlucht begon. Deze 3 uur duurde al super lang dus ik zag al op tegen de vlucht.
Ik liep het vliegtuig binnen en kwam in de business klas, wat ik niet wist. Ik dacht oh chill je hebt echt veel ruimte bij zo'n lange vlucht. Toen ik eenmaal aankwam bij mijn rij was het net als elke andere vlucht. Tegenvaller!
De vlucht was verder saai. Ookal vlieg ik 's nachts, slapen in een vliegtuig is voor mij vrijwel onmogelijk. Gelukkig had ik geen last van reisziekte. Het eten was ook om te huilen (kreeg ik dus ook 's nachts) dus ik had besloten als ik in Bangkok aan zou komen ik lekker wat zou gaan eten.

Dit liep helaas ook allemaal wat anders. Want toen ik eenmaal in Bangkok aan kwam had ik nog 1 vlucht voordat ik bij mijn bestemming aan zou komen. Niet wetende dat Bangkok 2 vliegvelden heeft.Je raadt het al, ik stond op het verkeerde vliegveld!
Ik helemaal stressen en zoeken naar een oplossing. Gelukkig ging er een busje naar het andere vliegveld. Dit zou alleen een uur duren en omdat ik helemaal in de war was door het tijdverschil dacht ik dat ik mijn vlucht naar Chiang Mai niet zou halen.
Ik mama bellen voor hulp. Bleek dus dat ik gewoon nog ruim de tijd had.. Bij het busje had ik het voor het eerst echt het gevoel van oh wat is het leuk wat ik doe en wat zijn die mensen lief! Want de vrouwtjes van de bus hadden mij allemaal gekke vruchten gegeven (zag er uit van een aardappel van de buitenkant, binnenkant was een doorzichtige mandarijn) omdat ik er natuurlijk verhit en gestressd uit zag. Ze waren heel lief en vertelden in heel gebrekkig Engels waar ik heen moest.

Eenmaal op het andere vliegveld van Bangkok bleek mijn vlucht ook nog eens vertraging te hebben.. Het zat allemaal niet mee.
Als ik aan zou komen in Chiang Mai zou ik opgehaald worden door de begeleidster van het vrijwilligerswerk. Echter zou ik wel moeten laten weten als ik vertraging had. Helaas was mijn bel tegoed op omdat ik mama had gebeld. Net wat ik nodig had.
Op het vliegveld vroeg ik of ik misschien een thaise sim kaart kon kopen, ze spraken allemaal heel slecht Engels en zeiden; You want Iphone?
Toen vond ik zo'n telefooncel, yeah! Het was uiteindelijk niet zo yeah want je moest een speciaal kaartje hebben om daar gebruik van te kunnen maken. Niemand wist waar ik zo'n kaartje kon krijgen.
Paniek, want wat moest ik nu doen! Ik besloot om maar lekker hollands heel brutaal iemand aan te spreken om te vragen of ik zijn/haar telefoon mocht lenen. Ook dit was niet zo makkelijk want of ze begrepen het niet of ze moesten niets van me hebben.
Uiteindelijk vond ik een Thai die helemaal niets van mijn verhaal begreep maar me toch liet bellen. Hierna was ik een stuk rustiger.

Alles ging ook wel prima vanaf toen. Mijn begeleidster stond heel enthousiast op mij te wachten en gaf me allemaal informatie over hoe en wat. Ik was alleen een beetje te moe om alles op te nemen dus ik vroeg of ze het morgen nog een keer wilde uitleggen.

De dag erna begon het allemaal echt. Ik ontmoette 's ochtends 3 andere vrijwilligers die met mij mee zouden gaan naar het weeshuis. 1 Nederlands meisje, Else en 2 Australische Alice en Kiera. Onderweg naar het weeshuis al prachtige tempels gezien en heel veel mooie landschappen.

We gingen eerst naar de plek waar ik deze week zou verblijven. Want die nacht had ik in een hotel in de stad geslapen en het weeshuis is net buiten de stad dus zou ik daar ergens in de buurt kunnen verblijven.
Het plan was eigenlijk om bij het weeshuis zelf te slapen. Maar ze hadden het daar heel druk gehad dus voor de een of andere reden kon het niet.

De plek waar ik deze zou slapen is prachtig. Het is een meditatie oord dus het zit vol met monniken en er spreekt maar 1 iemand Engels.. Ik heb mijn eigen huisje met westers toilet (!) en een soort van douche met ijs koud water en iets wat op een matras moet lijken ligt op de grond. Best primitief maar oke. Enige nadeel ik zou hier in mijn eentje moeten verblijven want de andere vrijwiligers slapen in Chiang Mai of zijn net vertrokken. Ik heb wel wifi gelukkig.

In het dorpje is verder niets te doen. Geen supermarktje of cafe. Alleen een paar eettentjes bij mensen hun huis.

Nadat we mijn plekje hadden bekeken gingen we door naar het weeshuis. De begeleidster van het weeshuis, Bui, is echt super lief. De kindjes ook natuurlijk! Ik fiets trouwens naar het weeshuis, is 5 minuten ongeveer. De meeste kindjes wonen in een foster home maar zijn zowat heel de dag in het weeshuis.De verhalen over wat de kindjes hebben meegemaakt zijn best heftig.

Er is een meisje (ik mag geen namen noemen..) en zij is door haar moeder in een prullenbak gegooid. Ze is hierdoor uiteindelijk in coma geraakt en toen gevonden en naar het ziekenhuis gebracht. Toen ze uit haar coma raakte is ze naar het weeshuis gebracht. Het weeshuis is van Kingdom kids, een christelijke organisatie die ervoor zorgt dat weeskinderen (met beperkingen) ook een kans krijgen.
Dan heb je nog een meisje die een gat in haar keel heeft omdat ze anders niet kan ademen. Mensen in Nederland hebben dat ook wel maar kunnen opzich nog wel praten. Dit meisje kan dat niet omdat ze hier in Thailand geen idee hadden van hoe ze haar moesten opereren. Gelukkig wordt ze geadopteerd en krijgt ze (als het mogelijk is) toch nog een operatie.
Dan heb je een jongetje die super klein en dun is. Dit komt omdat hij alleen een hapje rijst en een slokje water op een dag kreeg. Echt heel zielig. Waarschijnlijk hebben ze hem ook in een kleine donkere ruimte gezet want nu nog steeds zoekt hij dat op of gaat in een hoekje opgerold zitten. maar wat een persoonlijkheid heeft dit kindje. Altijd vrolijk en ondernemend. Hij eet alleen vloeibaar voedsel.

Er zijn natuurlijk nog veel meer kindjes. In totaal zijn het er 14. Je hebt een ochtend groep (de jongere kindjes) en een middag groep (de oudere kindjes). De hoofdtaak is eigenlijk gewoon de kinderen vermaken. Ze hebben allemaal activiteiten en ik moet ervoor zorgen dat dit allemaal goed gaat. We zingen liedjes en kijken filmpjes waarbij ze bijvoorbeeld leren tellen in het Engels. Ook spelen we buiten en gaan we kleien en tekenen. Er wordt voornamelijk Engels gesproken dus de meeste kindjes begrepen het als je iets zegt.

Om 3 uur 's middags gaan de laatste kindjes naar hun foster home. 2 kindjes wonen echt in het weeshuis zelf en die blijven dus. Zijn ook de 2 leukste!

Bui (begeleidster weeshuis) stelde voor om een fietsritje te maken. Dit was echt super. We zijn niet eens zo lang weg geweest. Maar het was zo mooi allemaal. Ze vroeg of ik wel kon fietsen dus ik vertelde dat ik thuis alles met de fiets doe. Waarop zij zei; Your country must be really small. Haha

Na het fietsritje hebben we samen gegeten. Eerst natuurlijk de kindjes eten geven. Het meisje wilde niet eten maar ze moest nog 2 happen voordat ze in bad mocht. Toen ze uiteindelijk haar mond open deed zag ik dat ze alles had bewaard in haar wangen (slim kind!). Uiteindelijk had ze de 2 happen naar binnen en mocht ze in bad. Eenmaal in bad bleek dat ze nog steeds alles bewaard had want ze spuugde het uit.. Nadat de 2 kindjes in bad waren gegaan kon ik naar huis, dit was om een uur of 7. Het is hier heel vroeg donker dus ik moest in het donker naar huis. Gelukkig heb ik van papa een lampje gekregen (soort van mijnwerkerslampje) waarvan ik eerst dacht wat moet ik hiermee?

Bij mijn huisje voelde ik me nogal eenzaam omdat er gewoon niets is. Midden in de nacht werd ik wakker en wilde ik zo graag naar huis!

De dag erna voelde ik me beter. Ik had Else, het nederlandse meisje, verteld wat er aan de hand was en zij zei dat ik gewoon de begeleidster van het vrijwilligerswerk moest vragen of ik niet met Else mee terug kon naar Chiang Mai en deze week met haar kon doorbrengen.

Dit was gelukkig geen probleem. Dus nadat alle kindjes die dag naar huis waren gegaan werden we opgehaald om naar Chiang Mai te gaan. Dit is ook Else's laatste week dus kwam het wel goed uit.

Nu heb ik dus gewoon weer een 'normaal' bed en warme douche! Die avond zijn Else en ik samen een hapje gaan eten en hebben we een cocktail gedronken. Top dagje dus, ik voelde me gelijk stukken beter. Ook door de peptalk van Peterhans, die mij die dag gebeld had.

Omdat ik nu dus in de stad slaap ga ik deze dagen ook naar een ander weeshuis. Dit is het grote weeshuis met maar liefst 600 kinderen. Vandaag (woensdag) zijn we er heen geweest.

We zitten op een afdeling van ongeveer 20 kinderen, echter waren er vandaag maar 10. Dit weeshuis is voor 'normale' kinderen en wij zaten bij de babys (of naja kindjes tot 2 jaar denk ik). Het is wel heel anders hier. Er lopen allemaal nanny's rond, zij spreken alleen Thais dus het is nogal moeilijk communiceren. Ik had het gevoel dat ik ze in de weg liep. Maar die kindjes zijn zo schattig dat het allemaal niet meer uitmaakt.

Het was ook een kort dagje want we hoefden maar 2 uurtjes te komen. Bij Kingdom kids begint het 's ochtends vroeg dus al tot 's avonds. Het is wel zielig want bij het grote weeshuis liggen die kindjes of in bed of zijn ze aan het spelen. Kingdom kids is leuker want er is een heel programma en je weet gewoon wat je moet doen. Heb ook het gevoel dat het werk daar meer gewaardeerd wordt. Maar maandag ga ik weer terug want dan komt er nog een vrijwilliger dus ben ik ook niet meer alleen als ik daar slaap!

Deze avond zijn ben ik uiteten geweest met Else, Kiera en Alice. Het was de laatste avond van Alice en Kiera. Het was erg gezellig al hadden we wat problemen bij het restaurant. Al ons eten kwam om de beurt en het was niet eens echt lekker. Wat we eigenlijk wilde bleek op te zijn en dat kwamen ze pas na een uur te vertellen. Achteraf kon ik er wel om lachen.

Daarna zijn we nog even naar de night market geweest. Beetje jammer want we hadden weer regen. En niet zo'n beetje ook. Het stopte ook niet en het begon zelfs te onweren. De stroom viel een aantal keer uit.
Nadat we afscheid hadden genomen gingen Else en ik terug naar ons hotel waar de stroom het ook niet deed. Gelukkig doet alles het weer, anders had ik dit verhaaltje nooit kunnen plaatsen.

Ik hoop dat jullie een beetje een idee krijgen van hoe het is. Heb al een aantal foto's op facebook geplaatst maar ik zal anders ook wel even hier een paar erop zetten.

Kusjes uit Thailand!

Oh en oma gefeliciteerd met je 75e verjaardag! Helaas kan ik er niet bij zijn maar ik heb een cocktail op je gedronken en als ik terug ben vieren we het wel nog een keer!